2. Ziekenhuisopname?!?!

Welkom welkom allemaal bij mijn tweede blog!! Gezellig dat je ook deze keer de tijd hebt genomen om naar deze pagina te komen!

Ga er lekker voor zitten zou ik zeggen en maak het je comfortabel! Pak iets lekkers te drinken, bestel misschien wat frietjes of rijt gewoon nog een zak chips open! Het verhaal wordt vervolgd.  

First things first! Holy guacamoly wat schrik ik van het ongelofelijke onthaal en bereik dat mijn eerste blog post heeft gehad. Het doet me goed om te zien dat mensen het leuk vinden om op deze manier van mij te horen! Ik kreeg ook erg veel complimentjes over mijn schrijfstijl dus ik hoop dat ik deze blogpost hetzelfde kan neer zetten! Wat een druk pfoeee

Overigens is niemand verplicht dit te lezen en kan ik gewoon lekker mijn eieren uitpoepen. Ik hou het gewoon lekker op zijn Daan's. En als je toch denkt wat een klinkklare onzin typt deze vent dan is het aan jou de keuze om niet verder te lezen joe joe

Laten we maar weer ergens gaan beginnen!

Vandaag dus de meest hectische dag gehad van mijn leven. Het was een erg zware dag met heeel veel informatie. Na een rusteloze nacht met misschien nog geen 2 uur slaap begon mijn dag weer als vanouds. Bloedprikken, mis prikken en mijn pillen slikken. Om kwart over 8 werd ik al gebeld en er stond een drukke planning voor de boeg! Maaarr deze spannende dag houden jullie van me tegoed! Snel gezegd donderdag gaan we beginnen met de eerste chemo.. Het tempo ligt hoog!

Ik ga proberen alles uit te typen tegen de tijd dat het niet meer gaat. Voor nu schrijf ik in ieder geval alles globaal op van dag tot dag op mijn kladblokje. 

Eerst zal ik namelijk eens vertellen over mijn eerste ziekenhuis opname! Er is namelijk zoveel gebeurd in een maand tijd en ik zou wel een boek vol kunnen schrijven. Daarom dat het mij mooi leek om over al mijn verschillende achtbaanritjes iets te typen! 

Op vrijdag 3 april 2021 zijn we toevallig samen aangekomen in Toverland en jullie raden het nooit! Daar komt zowaar een paard van Troy van stal! So seatbelts on and enjoy the ride!!

Na weer een goede stage week is het tijd voor weekend! Paasweekend ook nog eens te verstaan. Snel pak ik om 17 uur de trein richting Kirchroa waar ik zou worden opgehaald door mijn vriendin en haar moeder. Brrr wat was het fris daar in Duitsland zeg! En je kon het weer raden, die lieve vriendin van mij liet deze arme stakker daar in zijn uppie in de kou wachten. Brrr…

Goed maakt ook niet uit en van een beetje kou gaat ook niemand dood! Tenminste zou je zeggen.. want god wat begon ik me die avond tijdens het eten ellendig te voelen. Hoesten hoesten en nog eens hoesten. Zelfs een glaasje wijn ging er niet meer in. Niet echt iets voor Daan! Maar goed vroeg slapen en hopen op het beste.

Die nacht ging het hoesten van kwaad tot erger en als we dan toch bezig waren kreeg ik er een piepstemmetje bij. Man wat kreeg ik opeens slecht lucht zeg. Niks geslapen dus en die ochtend maar eens kijken voor een hoestdrankje. Ofja mijn vriendin haar zus en moeder gingen op pad voor een hoestdrankje terwijl wij met z’n tweeën nog probeerden te slapen. Van dat slapen is nooit wat gekomen want in alle stress ging het helemaal de verkeerde kant op. Snakkend naar adem en met tranen in de ogen hebben we toen de huisartsenpost van het ziekenhuis in Heerlen gebeld. In deze corona tijd ga je dan gelijk uit van een ramp scenario! Oioi als dat maar goed gaat.

Zijn we dan eindelijk aangekomen daar moet je ook nog eens een dik half uur wachten in die wachtkamer, met mondkapje op.. jongens!! HELP! Ik krijg geen lucht! Dacht ik bij mezelf.

De arts dacht gelijk, gezien het verhaal, aan een koudje. Luistert naar mijn longen en geeft wat medicatie. Nog even onredelijk lang naar adem snakken bij de apotheek en toen had ik godzijdank zo’n astmapompje. Wat was ik blij met dat ding! Letterlijk en figuurlijk een verademing haha

Toen besloten om lekker bij mijn eigen moeder uit te gaan zieken maar ook dit liep niet helemaal lekker. Gezellig paasweekend zeg hey!!

Dinsdag ochtend maar eens gebeld met mijn eigen huisarts en een afspraak voor woensdag ochtend gepland. Nog even volhouden!

Die avond begonnen opeens hele andere klachten naast dat hoesten en kortademige op te vallen. Mijn sokken stonden in mijn benen en huh?!?! Ben ik nu opeens zo dik geworden? Raar op mijn leeftijd om vocht in de benen te hebben. Echt iets voor oude mensen eigenlijk. Met een iets minder gerust hartje weer een klote nacht geslapen en volgende ochtend direct naar die afspraak!!

Daar aangekomen was de jonge huisarts ook erg verbaasd wat er aan de hand was. Een jongen met dit soort klachten die we eigenlijk nooit zien ow neeee. Op dat moment komen alle toeters en bellen te pas en hij wist het niet. Hij wist het gewoon niet! Oeff goeiemorgen dacht ik wat is dit dan nu.

Met de senior huisarts erbij gaan we dan toch bellen met alle specialisten in het ziekenhuis. Van het ene specialisme naar het andere en uiteindelijk is er een conclusie. Je wordt vanaf nu direct verwacht op de spoedeisende hulp bij het MUMC Daan. Holy shit! Die niet zien aankomen op de vroege morgen.

De huisarts gaf nog aan dat ik niet moest gaan schrikken als ze nu opeens alles met me zouden gaan doen in het ziekenhuis. Pffffff schrik me kapot en moest toch even een traantje pinkelen. Uhm okay uhmm rust! Herpak je!

Korte side note: vandaag een fijn telefoongesprek met deze topper van een huisarts gehad. Beiden zijn altijd heel erg tof richting mijn moeder, opa en oma en heel betrokken bij alles!! Vond het wel zo lief om ook hen in te lichten vanmiddag en heb hem verwezen naar mijn blog hihi. Dus mocht u dit morgen ergens lezen ook u bedankt! You guys rock!! 

Aangekomen bij de spoedeisende hulp werd ik gelijk apart gezet in een kamertje en opeens komt er van alles op me af. Plasje in een potje, veel buisjes bloed prikken, bloedgas prikje erbij en er worden vliegensvlug long foto’s gemaakt. Wat is aan de hand gek!!!

Daarna dus ook gelijk de CT-scan in. Dat vond ik toch wel de meest leipe ervaring op dat moment. Opeens gaat die arts een infuus zetten?!?! Huh wat doe jij nou. Ja ja je krijgt dalijk dus de scan en dan wordt er contrastvloeistof met hoge snelheid in het infuus gepompt.

Verder vertelt de beste man dat je dan een warm gevoel krijgt in je hele lijf en een plas gevoel. Hahah okay ga ik mijn broek onder pissen vraag ik de radioloog. Nee nee komt goed! Kijk!

Voor een eerste keer echt echt in het ziekenhuis vond ik dat toch wel een leipe ervaring allemaal. Die scan begon opeens op standje 180 linkerbaan te draaien en heeerlijjk hoe warm ik het kreeg. Alhoewel pffff luchtt kreeg geen lucht. Even doorbijten Daantje!

Terug van die scan komen de artsen met de toenmalige prognose. In het urine is een torenhoog eiwit verlies te meten en ook in het bloed ziet het er niet goed uit. Klassieke vraag volgens al mijn geneeskundige vrienden op een zogenaamde Voortgangstoets Geneeskunde (VGT’tje) met als antwoord: Nefrotisch syndroom. Een of andere zeldzame nierziekte die bij 500 mensen per jaar wordt gediagnostiseerd.

En daar komt hij dan! Je wordt opgenomen in het ziekenhuis!

Is toch van de zotten denk ik op dat moment wat is er aan de hand….

Nieuwsgierig ga ik opzoeken wat mij net is verteld en ik lees ook hier goede dingen! Goed!! Twee keer diep ademen, klein traantje laten en uhm okay dan. Mijn transport is geregeld en ik ben opeens een patiënt die met een rolstoel vervoerd wordt door het ziekenhuis.

Aangekomen op mijn afdeling D5 kamertje 24 was het als ik me niet vergis. Probeerde nog goed mondig met de buurman een praatje te maken en wat positiefs over te brengen. Maar nee. Wat een zuurpruim zeg! Slik!

En dat allemaal op de dag dat ik eigenlijk mijn 2 jarig jubileum had met mijn allerliefste vriendinnetje;(

Wat een klote zooi! Had me verheugd op het lekkere eten dat ik zou gaan maken die avond. Keek ik al een week naar uit.. Heerlijk entrecote van de turkse slager Yildiz in Maastricht met knapperige frietjes, rode wijnsaus en wat haricots verts met spek. 

Achja halen we wel in Sammie!! 

Daar zat ik dan met m'n zoutarme maaltijd die naar niks smaakte in mijn eentje. Gelukkig ben ik geen moeilijk eter en had ik toch wel wat honger gekregen die dag haha. Binnen 5 minuten was het naar binnen geschranst en sow hebben ze niet meer? 

To be continued!

Nu ben ik bekaf en ga ik hopelijk eens lekker tukken. Zal wel niet hahah. Morgen weer ontzettend spannende dag voor de boeg en ik laat me verrassen. Druk druk drukkkk 

Mensen ontzettend bedankt nogmaals en wie weet tot de volgende ;)

Ik hoop dat deze ook leuk te lezen was haha

P.S. Toevallig ben ik iemand die altijd veel teveel random foto's maak haha dus hier een kleine sfeerimpressie van die dag.