Laatste blog - Remissie!!

Lieve lezer,

Precies 240 dagen geleden, op 7 april 2021, begon mijn hele ziekenhuis verhaal met mijn allereerste opname. Korte maand later kreeg ik te horen dat ik naast een nierziekte ook kanker heb/had. En wat was dat flink schrikken zeg!

Vanaf die dag ben ik in een achtbaanrit terecht gekomen waar ik voorheen nooit over had kunnen dromen. Een ontzettend ingrijpende achtbaanrit vol hoogte,- en dieptepunten. Maar vooral veel hoogtepunten gelukkig!

Want wat was het bijzonder om te zien dat iedereen ontzettend veel aan me dacht. Mijn telefoon stond de avond van het slechte nieuws roodgloeiend van alle lieve berichtjes en vragen. Het vuurtje ging rond en eer ik het wist was ik bij vrienden en bekenden het gespreksonderwerp van de dag. Zelf wist ik niet goed hoe ik op iedereen moest reageren en zocht ik ook nog naar antwoorden. Om toch iedereen te voorzien van mijn verhaal besloot ik toen om een blog te beginnen. Erg leuk vond ik dat om te doen!

Het bloggen gaf me ook echt een plekje waar ik mijn verhaal kwijt kon. Ontzettend fijn om iedereen op één plek te laten weten hoe het nu écht met me gaat. Een plaats waar ik even mijn gedachtes van me af kon schrijven en waar ik lekker mijn avonturen kon samenvatten. Want man ik heb me toch weer wat mee gemaakt haha.

Waar ik voorheen nooit in het ziekenhuis kwam ben ik nu een vaste bezoeker geworden. Bloedprikken, infusen zetten of even de scan in gaan, het is allemaal gesneden koek. Ondertussen is niks me meer te gek en heb ik ervaringen in overvloed.

Dat brengt me ook op een van de hoogtepunten van mijn verhaal. Het leukste van mijn avonturen was namelijk toch echt wel de inzamelingsactie. In een mum van tijd hadden we met elkaar een enorm bedrag van maar liefst €10.000,- bij elkaar gebracht! Van zoiets had ik voorheen alleen maar kunnen dromen en ik sprong een gat in de lucht van geluk!! Wow!

Ik sprong zelfs zo’n groot gat in de lucht dat ik even de grip op de realiteit verloor. Door al deze nieuwe ervaringen begon ik aan grootse dingen te denken. Ik wilde boeken schrijven, zou muziek gaan maken en weet ik wat nog allemaal. Dit in combinatie met weinig slaap en een vrachtwagen lading aan pillen zorgden ervoor dat ik een tikkeltje de weg kwijt was. En na een drastische vermindering in medicatie en een hoop rust ben ik hier gelukkig weer uit gekomen.

De laatste periode keek ik ook erg op tegen die tijd. Toch schaamde ik me een beetje voor mijn uitbundige gedrag en realiseerde ik me dat er een deel van de film kwijt is. Akelig vond ik dat en ergens misschien ook wel beter dat ik niet alles meer 100% herinner. Maar goed, veel vrienden begrijpen dit en hier probeer ik gewoon open over te zijn.

Verder heb ik natuurlijk ook het een en ander mee gemaakt wat betreft de chemotherapie. Aan het begin was dit echt geen pretje en ben ik vaak naar de spoed eisende hulp moeten gaan. Gelukkig zijn deze klachten, naar mate van tijd, afgevlakt en ging het iedere keer steeds beter. Uiteindelijk had ik houvast aan de behandelingen en ik wist waar ik het voor deed.  

Daarnaast had ik ook ontzettend veel houvast aan alle lieve mensen om me heen. Veel nieuwe gezichten maar ook heel veel oude bekenden. Mensen die ik al een hele poos niet meer gesproken of gezien had bijvoorbeeld. Erg leuk om weer eens in contact te komen!!

Vervolgens ben ik ook nog eens overrompeld door alle lieve kaartjes, berichtjes, cadeautjes en boeketten. Echt geweldig was dat! Jullie willen niet weten hoe goed dat een mens doet! Duizendmaal dank voor alles iedereen!

En dan kom ik toch aan bij het einde van mijn blog. Want vanaf vandaag mag ik met trots zeggen dat ik in remissie ben!!

Honderden pillen, 12 chemo’s en een hoop andere wetenschappelijke wonders hebben ervoor gezorgd dat ik zo goed als ‘genezen’ ben!! Vanaf nu heb ik om de zoveel weken een check-up voor mijn nieren en bij het oncologiecentrum. Natuurlijk kunnen jullie je wel voorstellen hoe blij ik ben! YAAYY!

Wel moet ik erbij vertellen dat mijn klieren nog flink vergroot zijn en er nog een kans is op bestraling. Just to be sure, zeggen ze dan! Daar is straks overleg over dus nog even spannend…

Maar goed! Wel in remissie en dat is wat telt!

Vandaar dat ik bij deze mijn blog ga afsluiten. Of ik hier ooit nog een boek over wil schrijven geen idee. Misschien komt dat ooit wel haha! Voor nu lekker genieten en ik hoop dat jullie dat ook doen!

In ieder geval heel veel groetjes en nogmaals bedankt voor alles!

Daan